Μεγάλο Λιβάδι, Σέριφος

Ο οικισμός ιδρύθηκε το 1880, βρίσκεται στην νοτιοδυτική πλευρά της Σερίφου στον ομώνυμο όρμο και γνώρισε μεγάλη οικονομική άνθιση την περίοδο της εκμετάλλευσης των μεταλλείων μέχρι το 1963, οπότε και έκλεισαν τα μεταλλεία.

Την εποχή της ακμής του οικισμού βρίσκονταν εδώ το Χημείο, τα σχολεία, αστυνομικός σταθμός, παντοπωλεία, αρτοποιεία, ραφεία, υποδηματοποιεία και σπίτια, από τα οποία κάποια υπάρχουν ακόμα αλλά είναι ερειπωμένα. Στην άκρη της ακτής υπάρχει ακόμα το νεοκλασσικό κτίσμα (της σχολής Τσίλερ) με τους μεγάλους φοίνικες, όπου στεγαζόταν το διοικητήριο της εταιρείας των μεταλλείων "Σέριφος – Σπηλιαλέζα".

Κοντά στα γραφεία της εταιρείας βρίσκεται το μνημείο των ηρώων, θυμίζοντας την αιματηρή εξέγερση των εργατών των μεταλλείων του 1916, αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του τόπου. Μέσα στον μικρό πλέον οικισμό βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, με αξιόλογες τοιχογραφίες του 17ου αιώνα.

Στην απέναντι πλευρά του όρμου, την περιοχή του Αλμυρού, δεσπόζει η μεταλλική σκάλα φόρτωσης – εκφόρτωσης μεταλλευμάτων που κτίστηκε το 1932, τραβώντας τον επισκέπτη να τη δει από κοντά. Φτάνοντας θα αντικρίσει βαγονέτα, ράγιες, ερείπια κτιρίων και άλλα μηχανήματα που χρησιμοποιούσαν στις εργασίες εξόρυξης.

Μετά τη σκάλα φόρτωσης, τα βαγονέτα και τα ερειπωμένα κτίρια βρίσκονται οι πηγές, όπου ο επισκέπτης μπορεί να φτάσει περπατώντας πάνω στα βράχια ή με βάρκα. Πρόκειται για δύο μικρά πετρόχτιστα δωμάτια, στο εσωτερικό των οποίων ανέβλυζε ένα κοκκινωπό χλιαρό νερό με ιαματικές ιδιότητες. Τα κτίρια τα έχτισε ο διευθυντής των μεταλλείων, ο Γκρόμαν και όποιος εργάτης είχε πρόβλημα πήγαινε εκεί για να θεραπευτεί.

Σήμερα εκτός από κάποια σπίτια που κατοικούνται κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες, υπάρχουν ένα ιδιωτικό εκθετήριο πετρωμάτων και που στεγάζεται στη θέση του παλιού σχολείου, δύο ταβερνάκια, ενοικιαζόμενα δωμάτια και μία υπέροχη παραλία με αμμουδιά και αλμυρίκια που προσφέρουν απλόχερα τη σκιά τους.